محمد بن جعفر صادق(ع) ملقب به ديباج برادرش امام موسی کاظم(ع) و مادرش حميده نام داشت. محمد به سال 133 ه.ق در مدينه متولد شد و در سال 199 ه.ق عليه مامون عباسی قيام نمود و در ماه شعبان 203 به شهادت رسيد.
او صاحب 7 پسر و 9 دختر بود و همسرش خديجه دختر عبيدالله بن حسن بن علی بن حسين نام داشت. مورخين درباره شخصيت امامزاده محمد(ع) چنين می گويند:
«وی مردی عابد، فاضل، زاهد، سخاوتمند، شجاع که در نزد مردم محبوبيت زيادی داشت و از شيوخ و بزرگان آل ابی طالب بود.» امامزاده محمد(ع) از پدرش امام صادق(ع) علوم زيادی آموخت و نجاشی و طوسی او را در شمار اصحاب علمی آن حضرت آورده اند و بسياری از بزرگان از او نقل حديث نموده اند. امامزاده محمد(ع) اولين کسی بود که خبر شهادت امام رضا(ع) را اعلام نمود و به همين جهت مورد تعقيب دستگاه مامون قرار گرفت و بالاخره به گفته بيشتر مورخان ايشان به سال 203 ه.ق در منطقه ای بين جرجان و صددروازه در محلی به نام چهارده(شهر ديباج فعلی) به شهادت رسيد و در همانجا به خاک سپرده شد با روی کار آمدن آل بويه در ايران ساختمان مقابر ائمه شيعه مورد توجه قرار گرفت و در سال 374 ه.ق فردی به نام ابوالقاسم اسماعيل بن عباد بر سر مزار امامزاده محمد(ع) عمارتی ساخت.