شهر خوش آب و هوا و حاصلخيز ديباج که زيبايي دل فريب آن هر بيننده را به تحسين وا می دارد. در بهاران زيباترين چشم اندازها را پيش روی ساکنان و مسافران می گشايد. عنوان ديباج «چهارده» از کنيه امامزاده محمد، فرزند بلافصل امام جعفر صادق(ع) مدفون در اين شهرف شهرت يافته است.
حوزه ديباج از شمال به ارتفاعات البرز، از جنوب به شهر دامغان، از شرق به دهستان دامنکوه، از غرب به دهستان صرصر محدود است و وسعت آن «دهستان رودبار» به 700 کيلومتر مربع (8% وسعت شهرستان) می رسد. جمعيت اين شهر بر اساس آخرين سرشماری در سال 1375، 3385 نفر می باشد که متاسفانه به دليل عدم ايجاد اشتغال بکار جوانان، يکی از شهرهای مهاجر فرست محسوب می شود و به همين دليل جمعيت آن رشد چندانی ندارد. مردم اين شهر خونگرم و علاقه مند به عمران و آبادی شهر و ميهن اسلامی خود می باشند. در اين راستا شهرداری پس از افتتاح رسمی در سال 1375 با همکاری و مشارکت شهروندان کمک شايانی به رشد، توسعه و عمران شهری نموده که اميد است اين روند ادامه داشته باشد آب و هوای اين شهر به دليل کوهستانی بودنش در تابستان خنک و معتدل و در زمستان سرد و نيمه مرطوب و ميزان نزولات جوی آن 200 تا 300 ميليمتر در سال می رسد.
منابع اصلی آن درآمد مردم در بخش کشاورزی بوده که عمده ترين محصولات زراعی آن شامل: سيب زمينی، گندم، جو، يونجه از محصولات باغی شامل گردو، گيلاس، زردآلو، گلابی می باشد. در بخش دامداری وجود مراتع سه گانه ييلاقی، قشلاقی و ميان بند، نگهداری دامهای دشتی را نسبتاً خوب ارزيابی نمود. در بخش صنعت و معدن می توان از صنايع ريخته گری آلومينيوم (شرکت آلدا) و شرکت ذغال سنگ البرز شرقی (معادن کلاريز و طزره و...) را نام برد. در بخش صنايع دستی می توان به قالی بافی و گليم بافی اشاره کرد.
مکانهای ديدنی و گردشگری و تاريخی حوزه شهر می توان به چشمه علی ، آب درمانی (باد آب) تنگه زندان لارکوه، بقعه مبارک امامزاده محمد ديباج که قدمتی حدود 800 سال دارد که شاهرخ بانی آن بوده است، اشاره کرد.
غبارروبی گلزار شهدای دیباج به مناسبت هفته دفاع مقدس+تصاویر