برای دیدن ادامه تصاویر روی دانلود کلیک کنید.

همیتانی خدمت دریم یادواره تشریف بیارین

چهارشنبه مكان شهر ديباج مسجد جامع محله قلعه

یه وب دیگه پیدا کردم که بدون برنامه گوگل ارث هم میتونین راه های دیباج رو ببینین،هم میتونین تصاویر ماهواره ای رو مشاهده کنین

کافیه رو متن زیر کلیک کنید.(پس از ورود میتونین با تغییر کلمه نقشهوماهواره از قسمت بالای کادر سمت راست،نوع تصویر را مشخص کنید.پیشنهاد میکنم که گزینه ماهواره رو انتخاب کنین)

تصاویر ماهواره ای و راه هایی شهر دیباج

برای دیدن ادامه تصاویر روی دانلود کلیک کنید.

رزین آنغوزه به عنوان خلط‌آور، ضد نفخ، ضداسپاسم روده‌ای و به صورت شیاف برای بهبود قولنج و سوسپانسیون آن برای فراری دادن سگ، گربه و دیگر حیوانات وحشی مورد توجه بوده است. آنغوزه برای درمان سرطان شکم، میخچه، پینه، ادرارآور، مسکن و محرک به کار می‌رفته است. در درمان‌های عامیانه برای قطع قاعدگی، آسم، تشنج، خروسک، جنون و سرطان استفاده می‌شود. با این حال، اصلی‌ترین کاربرد آن به صورت رایحه در عطریات است

گیاه خویه با نام محلی «سرشو» و نام علمی « Eremurus spectabilis» از دیگر گیاهان دارویی منطقه سربند است.

سریش تماشایی با نام علمی Eremurus spectabilis گیاهی چند ساله از خانواده‌ی Liliaceae است. ریشه‌های این گیاه پس از خشک شدن به سادگی پودر شده و در مجاورت با آب چسبناک می‌شود.

این گیاه در اراضی کم عمق و سنگلاخی در همه‌ی جهات جغرافیایی دیده می‌شود.

این گیاه کاربرد درمانی هم دارد، از دانه‌های این گیاه، روغنی گرفته می‌شود که در برخی تصلب‌های شریانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از برگ‌های این گیاه به عنوان سبزی خوردنی و از ریشه‌های این گیاه که به صورت غدد پنجه‌ایست به عنوان چسب استفاده می‌شود. ریشه‌ی این گیاه گرم و خشک است و برای یرقان، ناراحتی‌های کبدی، خشونت حلق و ناراحتی‌های معده از آن استفاده می‌کنند. از ریشه این گیاه جوشانده غلیظی درست می‌کنند که برای درمان جوش‌ها بسیار مفید است چون خاصیت ضدعفونی‌کننده دارد این گیاه در نواحی کوهستانی و مرتفع می‌روید و فصل گل‌دهی آن از اواسط اردیبهشت تا اواسط خرداد است.

اشتلغاز:

گیاه آنغوزه به نام‌های فارسی «خوراکما»، «آنگوزاکما» و «کورن کما»، «بوته‌ای بزرگ»، «علفی» و چند ساله است که ارتفاع آن گاهی به 2.5 متر می‌رسد.

نام محلی این گیاه در دیباج بنام «اشتلغاز» یا «اشتر غاز» است. ساقه آن نسبتاً محکم و ضخیم با سطحی خشن است. برگ‌های قاعده‌ی بزرگ و ضخیم هستند، به‌طوری‌که طول آنها تا 60 سانتی‌متر می‌رسد. این برگ‌ها تقسیمات فراوانی دارند به‌طوری‌که به قطعاتی دندانه‌دار تبدیل می‌شوند.

گل‌های این گیاه زرد رنگند و به صورت گل آذین چتری در انتهای ساقه قرار می‌گیرند. میوه‌ها دوفندقه‌ای، بیضی شکل و تقریباً مسطح هستند که روی هر کدام پنج خط وجود دارد و کناره‌ها بال مانند هستند. رنگ میوه‌ها قهوه‌ای تیره است. از ریشه یا قاعده ساقه این گیاه بر اثر تیغ زدن ماده‌ای به نام «اولئوگم رزین» به دست می‌آید که به «آنغوزه» مشهور است. آنغوزه ابتدا شیری رنگ است و مزه‌ای تند و تلخ و نیز بوی بد و متعفنی دارد که تهوع‌آور است.

یکی از جذابیت‌های جالب توجه این منطقه رویش گیاه «سریشو» است که در فصل گلدهی با گل‌های سفید خود که تقریباً همانند گل مریم و با ارتفاع 40 تا 60 سانتی‌متر می‌روید، طراوت و زیبایی چشم‌نوازی را به منطقه می‌بخشد.

معمولاً اواخر خرداد و اوایل تیرماه مناسب‌ترین زمان برای بازدید از این منطقه برای گردشگران است. خنکای هوای آنجا جان هر انسانی را جلا داده و نسیم پرمهرش نوازشگر صورت هر بازدیدکننده است.

دشت زیبای سربند تقریباً در 12کیلومتری شمال شرقی دیباج واقع است و راه دسترسی به این منطقه شکار ممنوع، خاکی است.

ورود به این منطقه به اخذ مجوز از حفاظت و محیط زیست دیباج نیاز دارد

منطقه‌ی «سربند» به علت ارتفاع زیاد به «بام کویر» شهرت یافته است.
سربند
سربند منطقه‌ای بسیار دیدنی واقع در شمال شرق شهر دیباج در دامنه‌ای بسیار چشم‌نواز با ارتفاع بیش از 2700 متر از سطح دریاست که بومیان به آن سربند گویند که هم‌چون طنابی حد و مرز خود را با دیگر مناطق مشخص می‌کند و به جهت اختلاف 2000 متری با کویر مرکزی حاشیه‌ی شهرستان دامغان به بام کویر معروف است.
این منطقه مساحتی حدود 18 هکتار با پوشش گیاهی متنوع شامل انواع بوته‌ها و خارها، انواع گیاهان دارویی و ... دارد
از جمله گیاهان دارویی این منطقه «آویشن»، «چای وحشی»، «اشتلغاز»، «سریشو»، «مورت»، «گون»، «درمنه» و.... است.

سربند دارای انواع درختان از قبیل «ارس»، «زرشک کوهی» و... است.

آب بسیار گوارا و سرد این منطقه نیز مشهور است و به گفته‌ی بومیان این منطقه آب چشمه سربند خاصیت برش و تراشندگی داشته و برای افراد دارای سنگ کلیه بسیار مفید است.

یه خبری رو تو اینترنت خوندم خیلی واسم جالب بود.
تو چند سایت خبری،و سایت های پزشکی مهم خوندم که دیباج به عنوان یکی از قطب های گیاهان دارویی شناخته شده.........
باعث افتخار ماست ولی این نکته رو باید در نظر بگیریم که اگه یکی خواست بیاد به این مناطق اطلاعاتی مختصری بدونیم که توانایی پاسخگویی داشته باشیم.
منم مختصری از اطلاعات رو براتون تو پست های جداگانه قرار میدم، خوندنش خالی از لطف نیست.

شما بدون نیاز به برنامه گوگل ارث میتوانید تصاویر ماهواره ای شهر دیباج رو ببیند.

کافیست آدرس زیر رو کلیک کنید.

تصاویر ماهواره ای دیباج

مدرسه هدایت چهارده (دیباج) در زمره مدارس کهن و از پیشینه فرهنگی و آموزشی برخوردار است. تاسیس این آموزشگاه در سال 1325 صورت گرفت، مدرسه هدایت در آغاز فعالیت خویش به شیوه 4 کلاسه و به مدیریت آقای علی اکبر حافظی اداره می شد. علت نامگذاری این مدرسه با عنوان «هدایت» بخاطر شخصیت علمی رضا قلی خان هدایت صاحب تذکره «ریاض العارفین» که از مشاهیر و رجال سیاسی دوره قاجاریه و از شاعران خوش ذوق قومس بوده است نامگذاری گردید.

آسانه سیم سیمکا    بابا منه گندم هادا

گندمه ببردم آسیو سر    آسیو منه آرد هادا

آرد هادام لاکاره     لاکا منه خمیر هادا

خمیر ببردم تندور،سر   تندور منه نون هادا

نون هادام قاضی ره   قاضی منه خرما هادا

بکتم یه چنگ دیگه هادن   بزی کلیمه ،کل تپوک

کلام بپریا قاضی پیش   قاضی بیامی توماشا،کونش بشی کلاشا

برای دیدن ادامه تصاویر زیبای طبیعت دیباج  روی دانلود کلیک کنید

لاچیلان-رَف-لاقِلِه-چَکّو-ماشبِرین-بَلو-تَپ سرو-لاپِ قَ دِ-بال ناییش-اُزار-رمضان قارنَل کِلا-تَندور- گالو-کالواکس-رِدیم بیامی- لَلیش-اندیش دِگیره- قابلام بادیه- رِخ پَنجو- اَدِش- سیب زمنی پِتِه- لَمه- جِروپ- دِشمان-جِزغاله- دِک- خاجیر چی- سَرپایی کُش- کَمچِه- ناقل- الفِضِه بارِمبو-لاکِ تِک- هِلِه بِگیرِ- تِک واج- لَمپا- لُ گاردَرِ-نِنا-بَبِه-سرزِم بَخُرد-هارسِن هارسِن-اِزغال- کَ اوهابی- تَ خانه- هِسّیو- کُلام کاییندان- قالی مَندَل خِیّاط- دُودکَل- نَسِروا- خَری رانِکی- نِسام چال-بازوار-تَخِن گِردویی تَنگِه ای دِله- مَجَر- میان جو- دَرَمبّم- بالمَلِه- فَخِروا- دانِ لا-باغزاله- زَرزَردِگوش- غاروت- روستِم-سَرپین-وینی-کَ لُ ش –نَخونگیر- پَلِّه- پِلا- دُوری- مَنجَفِر-نورجان- پَرپَرو- چِسِنی-قُران خانو-

وائربُمانده- پِرتُک- تومه- چِنگام-اِشگِم-بُسِستِه- طِلّاق-سِنِ-تاس-سُموار-مَجمِ-قُشار- آب شِلِ-موشت-نون واکان-لاکِّ پَر

دانلود سایز بزرگ عکس-1mb

برای خواندن خاطرات شهدا روی کلمه دانلود کلیک کنید.

تصویری زیبا از شهر دیباج برای دانلود روی گزینه دانلود کلیک کنید.

دانلود تصویر با کیفیت3mb

شهر خوش آب و هوا و حاصلخيز ديباج که زيبايي دل فريب آن هر بيننده را به تحسين وا می دارد. در بهاران زيباترين چشم اندازها را پيش روی ساکنان و مسافران می گشايد.  عنوان ديباج «چهارده» از کنيه امامزاده محمد، فرزند بلافصل امام جعفر صادق(ع) مدفون در اين شهرف شهرت يافته است.

حوزه ديباج از شمال به ارتفاعات البرز، از جنوب به شهر دامغان، از شرق به دهستان دامنکوه، از غرب به دهستان صرصر محدود است و وسعت آن «دهستان رودبار» به 700 کيلومتر مربع (8% وسعت شهرستان) می رسد. جمعيت اين شهر بر اساس آخرين سرشماری در سال 1375، 3385 نفر می باشد که متاسفانه به دليل عدم ايجاد اشتغال بکار جوانان، يکی از شهرهای مهاجر فرست محسوب می شود و به همين دليل جمعيت آن رشد چندانی ندارد. مردم اين شهر خونگرم و علاقه مند به عمران و آبادی شهر و ميهن اسلامی خود می باشند. در اين راستا شهرداری پس از افتتاح رسمی در سال 1375 با همکاری و مشارکت شهروندان کمک شايانی به رشد، توسعه و عمران شهری نموده که اميد است اين روند ادامه داشته باشد آب و هوای اين شهر به دليل کوهستانی بودنش در تابستان خنک و معتدل و در زمستان سرد و نيمه مرطوب و ميزان نزولات جوی آن 200 تا 300 ميليمتر در سال می رسد.

منابع اصلی آن درآمد مردم در بخش کشاورزی بوده که عمده ترين محصولات زراعی آن شامل: سيب زمينی، گندم، جو، يونجه از محصولات باغی شامل گردو، گيلاس، زردآلو، گلابی می باشد. در بخش دامداری وجود مراتع سه گانه ييلاقی، قشلاقی و ميان بند، نگهداری دامهای دشتی را نسبتاً خوب ارزيابی نمود. در بخش صنعت و معدن می توان از صنايع ريخته گری آلومينيوم (شرکت آلدا) و شرکت ذغال سنگ البرز شرقی (معادن کلاريز و طزره و...) را نام برد. در بخش صنايع دستی می توان به قالی بافی و گليم بافی اشاره کرد.

مکانهای ديدنی و گردشگری و تاريخی حوزه شهر می توان به چشمه علی ، آب درمانی (باد آب) تنگه زندان لارکوه، بقعه مبارک امامزاده محمد ديباج که قدمتی حدود 800 سال دارد که شاهرخ بانی آن بوده است، اشاره کرد. 

محمد بن جعفر صادق(ع) ملقب به ديباج برادرش امام موسی کاظم(ع) و مادرش حميده نام داشت. محمد به سال 133 ه.ق در مدينه متولد شد و در سال 199 ه.ق عليه مامون عباسی قيام نمود و در ماه شعبان 203 به شهادت رسيد.

او صاحب 7 پسر و 9 دختر بود و همسرش خديجه دختر عبيدالله بن حسن بن علی بن حسين نام داشت. مورخين درباره شخصيت امامزاده محمد(ع) چنين می گويند:

«وی مردی عابد، فاضل، زاهد، سخاوتمند، شجاع که در نزد مردم محبوبيت زيادی داشت و از شيوخ و بزرگان آل ابی طالب بود.» امامزاده محمد(ع) از پدرش امام صادق(ع) علوم زيادی آموخت و نجاشی و طوسی او را در شمار اصحاب علمی آن حضرت آورده اند و بسياری از بزرگان از او نقل حديث نموده اند. امامزاده محمد(ع) اولين کسی بود که خبر شهادت امام رضا(ع) را اعلام نمود و به همين جهت مورد تعقيب دستگاه مامون قرار گرفت و بالاخره به گفته بيشتر مورخان ايشان به سال 203 ه.ق در منطقه ای بين جرجان و صددروازه در محلی به نام چهارده(شهر ديباج فعلی) به شهادت رسيد و در همانجا به خاک سپرده شد با روی کار آمدن آل بويه در ايران ساختمان مقابر ائمه شيعه مورد توجه قرار گرفت و در سال 374 ه.ق فردی به نام ابوالقاسم اسماعيل بن عباد بر سر مزار امامزاده محمد(ع) عمارتی ساخت.

برای دانلود تصاویر کلیک کنید.

این شهر به خاطر آب و هوای کوهستانی، مستعد پرورش محصولات باغی و دامپروری است. مانند شهمیرزاد سمنان، در اینجا هم گردو از عمده میوه‌های باغی، در کنار گیلاس، انگور، آلبالو، زردآلو و سیب می‌باشد. درکنار اینها، سیب زمینی و گندم دو محصول عمده کشاورزی واین ناحیه‌است. آب کشاورزی و آشامیدنی از چشمه‌های مختلف طبیعی که در اطراف شهر هستند تهیه می‌شود.

محصولات دامی

شهر دیباج دارای سه هزار هکتار مرتع و بیست هزار راس گوسفند و بز می‌باشد که در سه نوع مرتع تالیف می‌کنند. 1-مراتع زمستانه در اطراف دیباج 2-مراتع میانبد در منطقه کشت و دشت 3- مراتع ییلاقی (سربند-چهار گنبدان-سنگ بن –لار کوه وزندان و پلاش)که حدود 30% مردم از راه پرورش گوسفندان داشتی امرار معاش می‌کنند البته این درصد در قدیم 80% بوده است با توجه به خشکسالیهای اخیروفقیر شدن مرتع اکثر دامداران بزرگ دامهای خود را فروخته‌اند . در اواخر فروردین ماه گوسفندان از اطراف دیباج به مراتع میا نبد رفته که در اواسط اردیبهشت ماه به بنه (خیل ) می‌روند و کار دوشیدن شروع می‌شود.

چهارده قبلاً از چهار روستای کوچک‌تر تشکیل می‌شد. علاوه بر سه روستایی که در بالا نام برده شد، روستا یا ده چهارم امین آباد نام داشت که اکنون خراب ده نامیده می‌شود و هر سال در هشتم محرم مردم به یادبود مردگان این ده در آنجا گرد می‌آیند. بنا به گفته مردم محلی این ده در گذشته بر اثر حمله سپاهیان یا بلایای زمینی ویران شده‌است. امروزه اندکی بنای مخروبه در محل این ده دیده می‌شود.

نام جدید این شهر از امامزاده‌ای به همین نام در این مکان اقتباس شده‌است. مقبره منسوب به محمد پسر جعفر صادق امام ششم شیعیان دوازده امامی که ملقب به امامزاده محمد دیباج است در محله قلعه در جنوب غربی شهر واقع شده‌است.

دیباج خود شامل روستاهای قلعه، ورزن و زردوان است. پیشتر آنرا چهارده ویا چهارده رودبار میخواندند. هرچند هنوز این نام بین مردم محلی رایج است اما از سال ۱۳۷۵ بصورت رسمی این منطقه به شهر تبدیل شد و اکنون دارای شهرداری است.

این شهر همچنین مرکز دهستان رودبار در بخش مرکزی شهرستان دامغان نیز محسوب می‌شود.

 سلام علیکم

این پست برای بیان دیدگاه خود مبنی بر مشکلات موجود در شهر دیباج و ارائه راهکارهای مفید ایجاد شده است.

تذکرمهم:از نام بردن فرد یا افراد خاصی،وتوهین به شخص یا اشخاص خوداری شود

در ضمن میتوانید نسبت به دیدگاه افرادی که دیدگاهشون ثبت شده اظهار نظر کنید.

برای ارسال نظرات به پایین صفحه مراجعه کنید.

با تشکر مدیریت وب دیباجیها